Even gezellig bijkletsen met het lieve thuisfront
Door: Sietske
Blijf op de hoogte en volg Sietske
21 Februari 2007 | Suriname, Paramaribo
De tijd vliegt sneller dan de kakkerlak
We houden ons hier echt wel zoet. Lessen voorbereiden, vechten voor wat projectuurtjes en daarnaast nog het eindwerk maken en de taken voor de vakken waarvoor we helaas niet waren vrijgesteld. Gelukkig maken we op tijd tijd voor een frisse plons en een lekkere cocktail tijdens een avondje uit in de stad.
Sweeti Tori
Stedenband hield een voorstelling van het boek Sweeti Tori. Een coöperatie van 4 Vlaamse en 4 Surinaamse schrijvers. Deze zoete pennenvruchten kregen we mee naar huis. Fijn en mooi.
Ik ben een BS (bekende Surinamer)
Nietsvermoedend het schoolplein oplopend werd ik door meerdere kinderen vastgeklampt (is de gewoonte van elke ochtend) met de boodschap dat ik op de televisie was geweest. Alles komt hier eigenlijk op de t.v.
Ik vond het wel tof en was een beetje trots (-; ... Alleen jammer dat er vooral mensen als wij op de t.v. komen want dat vinden ze bijzonder. Ik vind juist de gewone mensen en kinderen zo bijzonder hier…
Boa die geen boa meer was
Bij onze tocht naar het zwembad op zoek naar wat verfrissing lag er een ding te drijven in de rivier. Meer specifiek CSI-onderzoek was nodig beslisten we. Wat bleek…een opgezwolle-hele-dode-boa AAAAAAAAAAAAAAAH Jakkie! En niet ver van huis. Ze zijn er dus echt. Die nacht weer met het raam dicht geslapen met de klamboe heeeeeel dicht.
Stadswandeling
Cynthia Mc Leod, DE Surinaamse schrijfster heeft ons (en heel wat Nederlanders) een rondleiding gegeven in het historisch centrum van Paramaribo. Erg verrijkend en bovendien fris want lekker aan de waterkant. Op het dak van 1 van de prachtige officierswoningen zat een aapje.
De kids op school (of lees: Siets de af en toe ook regentes)
Elke maandag loop ik stage in het 6e leerjaar. Wel zitten er leerlingen van 16 in deze groep. Even wennen want daar heb ik eigenlijk geen ervaring mee. Het is ook niet dat er een handleiding voorhanden is waarin ik spontaan kan bladeren om te lezen hoe ik nu les geef aan jongeren in de puberteit. Het is eigenlijk niet mijn vak zelfs. Maar ik vind het een hele uitdaging.
Ik ben volop gestart met de communicatie in het 6e (ze schreven al heel wat brieven en werken aan de schoolkrant) en in de andere leerjaartjes werk ik zo veel mogelijk interactief. Vandaag maakte ik van de kinderen een levende getallenlijn tijdens de rekenles en gisteren werkten we met stoepkrijt aan een prachtige jungle op de speelplaats. De motiverende bewegingstussendoortjes zijn ook elke dag meermaals van de partij.
De kinderen vinden dat heel spannend en leuk. Wel zijn ze bijna niet te houden. Tucht en concentratie is een heel groot probleem op de school. Kinderen lopen in en uit de klassen, op en onder de banken en schreeuwen, schoppen of slaan als ze een boodschap willen overbrengen. Juffen meppen om te straffen, de directeur stuurt kinderen naar huis als ze niet willen. Ik beloon hen bij goed gedrag en heb daar een heel fijn gevoel bij. Ik hoop dat leerkrachten merken dat dit ook kan.
De andere dagen van de week (buiten vrijdag) schuif ik telkens op. Week 1 in het eerste, week 2 in het 2e , … tot ik weer bij mijn pubers van het 6e uitkom. Geen didactisch materiaal, lokalen die gedeeld zijn door een doek of zelfs niet, geen deuren, sloten of ramen maar wel kinderen . Kinderen die op je afstormen en vragen wanneer je in hun klas komt. Kinderen die je niet meer willen loslaten als je naar huis wil fietsen. Dat is leuk. Daarom doe ik het graag.
Veel liefs en ik mis het thuis ook wel hoor. Jullie, de snoepjes en lekkere pasta.
Surivlaamse groet, SIETSKE XXXXXXX
-
22 Februari 2007 - 14:08
Kate:
Yuuu de Siets,
echt leuke verhalen ze, blijf maar schrijven. Het zijn ontspannende momenten tijdens het lesjes schrijven. Doe iedereen de groeten en mis ons niet te hard hé.
Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley