Krokodillen in de stad

Dag lieve vriendjes, fans, buren en familie,

Ik ben nu al een paar dagen in het fenomenale Paramaribo. Het is hier nu woensdag 7 februari 2007. Mijn moeder verjaart vandaag. Hoe oud ze wordt ben ik even kwijt….(-:
Mijn dag logischerwijs dus begonnen met een overzees telefoontje vanuit de klamboe om me tegen menige nieuwsgierige beestjes te beschermen. Ons gekko-huisdiertje helpt ons hierbij. Dat is erg vriendelijk. We houden van hem.

Niettegenstaande de Surinamers het begrip tijd anders invullen dan wij gaat die tijd hier best snel omdat we allemaal van de ene verbazing in de andere vallen. Het overvalt je en als je tijdens 1 van die verbazingen niet oplet word je ook echt overvallen (-: Voorzichtigheid is hier de boodschap. Maar hiernaast toch even een paar indrukken die ik jullie wil meegeven.

Gisteren zijn we begonnen met de inburgering. Ontvangen door de districtscommissaris. Echt stiekem een beetje de personificatie van het stereotiepe beeld dat je in je hoofd hebt. Meer uitleg volt.
Het containerverhaal heeft vermoedelijk een goede afloop gekend. Volgens De Heer Blokland zijn de dozen op stageschool. Het districthoofd bedankte ook mijn huisgenoot voor de mooie fiets die hij kado kreeg. Maaike haar fiets is dus bij zijn kinderen…Straks gaan we hem dan toch maar terughalen. Ik hoop dat er met het materiaal in de scholen niet hetzelfde gebeurd is. Morgen weet ik meer. Spannend!

Vanaf morgen ga ik naar de Rankinschool. Ik ben er al eens voorbij gereden maar nu wordt het allemaal wel heel echt. Na een grondige observatie en afspraken met de directeur en juf kan ik dan beginnen aan de uitvoering van het project. Wel heb ik van al heel wat stagiaires wilde verhalen gehoord over hoe het er allemaal loopt.

De politiecommissaris heeft ons ingelicht over de veiligheid en zijn crew is onze huizen nog eens op veiligheid gaan checken. We zitten redelijk save. Best gênant eigenlijk. We hebben een heel mooi huis met slaapkamers voor iedereen. In de straat komt dat wel wat protserig over… Rijke toeristen denken de locals. Ze proberen dan ook constant munt te slaan uit de situatie.

Alida Neslo van de boomhut heeft ons heel wat tipjes van sluiers gelicht met haar culturele uiteenzetting. Heel boeiend en tof. Oja…tof betekent hier hard, moeilij, niet leuk, afgeleid van het Engelse dus uitkijken geblazen. Nu weet ik bijvoorbeeld welke gebaren ik moet maken om over te steken enzo…Handig toch?

Om onze ‘zware’ inburgerings-dag af te sluiten zijn we naar onze eerste Salsa-les geweest.
Eindelijk gaat het er van komen om dat dan toch onder de knie te krijgen.

Vandaag zijn we nog meer ondergedompeld in ons cultuurbad aan het Ford Zeelandia.
Mensen uit al de bevolkingsgroepen hebben er verteld over lokale gebruiken. Prachtig gewoon. Nadien heeft de ereconsul ons ontvangen.

Het grappige is dat je ook van iedereen zijn nummer krijgt. Ze willen je helpen.

Zo gaat de taxichauffeur mee een matras en een fiets kopen en regelt de huisbaas ook vanalles.

In de namiddag vandaag zijn we naar de markt geweest voor verse spulletjes. We gaan zelf koken. In de rivier aan de palmentuin in de stad lag een krokodil te chillen. Zo vreemd maar voor hen zo gewoon…Zo zie je maar. Ik ben hier nog niet uitgekeken maar vertel jullie later\ meer.

Helaas heeft Siets-de-computer-dummy de foto’s van de afgelopen dagen gewist. Ik weet het, het is erg jammer want ik had graag mijn krokodillenverhaal gestaafd met wat visuele ondersteuning. Ik maak snel nieuwe en mail ze door.

Ik mis jullie allemaal, ADYOSSIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII

Veel liefs xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Sietske